Nieuw evenwicht in de doe-democratie

 

Er is een nieuw evenwicht noodzakelijk in de verhouding tussen werkgever en werknemer. Werkgevers en werknemers hebben beide ruimte nodig voor hun gezamenlijke zorg voor het dagelijks bestaan en de zekerheid op werk en inkomen.
 

Werkgevers hebben ruimte voor innovatie en flexibele inzet van de factor arbeid om een gezonde onderneming in stand te houden die tegen de internationale concurrentie is opgewassen. Werknemers hebben ruimte nodig om tegemoet te komen aan de flexibiliteitsbehoefte van de werkgever, om van blijvende waarde te blijven op de arbeidsmarkt en tegelijkertijd zorg te kunnen dragen voor de taken die de doe democratie privé van hem /haar vraagt. 

We moeten streven naar volwassen arbeidsrelaties tussen werkgever en werknemer waarin men met geven en nemen tot oplossingen komt die recht doen aan beide belangen. En waarbij  een vorm van rechtsbescherming en sociale voorzieningen voor de meest afhankelijke partij (de werknemer) blijft bestaan.
 

Het nieuwe evenwicht met meer ruimte, zou zichtbaar moeten zijn maar in elk geval moeten worden in nieuw af te sluiten cao’s of beter misschien sectorale arbeidsvoorwaardelijke uitgangspunten/ raamwerken waarbinnen ruimte wordt ingebouwd om te kunnen inspelen op behoefte van markt en klant maar ook ruimte voor afstemming van werk en privé in de verschillende levensfasen van de werknemer en duurzame investeringen in het kapitaal dat de ge-emancipeerde werknemer op de arbeidsmarkt is. Daarbij passen geen dichtgetimmerde regels en details maar uitgangspunten/ raamwerken  waarin het geven en nemen is, differentiatie mogelijk is, een gezonde verhouding tussen interne en externe flexibiliteit en altijd met een ondergrens van rechtsbescherming voor excessen en scherpe handhaving van dat waar de sector danwel bedrijfstak echt voor staat.