Investeren in werkplezier loont!
22 aug 2012

Forens word je niet alleen

door Karlien Haak

Hoe word je eigenlijk forens? Er zijn maar weinig mensen die daar op een dag bewust toe besluiten. Je woont in een leuke stad, je kinderen gaan er naar school en je partner werkt dichtbij. Maar banen voor jou zijn niet binnen een straal van 50 kilometer te vinden. Uiteindelijk vind je er wel één, maar die is niet om de hoek. Je werkgever wil jou en jij wilt je werkgever; zo wordt een nieuwe forens geboren. Eigenlijk net als bij een lat-relatie: als zelfstandige vrouw in Zuid-Limburg met werk om de hoek, had je ook liever een Limburger aan de haak geslagen. Maar je werd verliefd op een Tilburger en nu zul je het reizen, de lange telefoongesprekken en je twee tandenborstels voorlopig voor lief moeten nemen.

 
Woon-werkverkeer is geen privé-aangelegenheid
Er is al veel geschreven over de wenselijkheid of onwenselijkheid van de plannen om de reiskostenvergoeding voor woon-werkverkeer te belasten. Ik wil echter graag één van de aannames achter die plannen belichten. Dat is de aanname dat woon-werkverkeer een privé-aangelegenheid van de werknemers is. Dat is het niet! Werkgever en werknemer gaan een relatie aan, ze besluiten dat ze met elkaar verder willen, ondanks de fysieke afstand.
 
Of, zoals het ook vaak gaat, werkgever en werknemer zitten dicht bij elkaar maar de werkgever verhuist. Prima, zegt de werknemer, maar hoe doe je dat met mij? Werkgever en werknemer nemen het reizen voor lief. Als de werkgever daar een vergoeding tegenover stelt, is dat iets van hen samen. Geen inkomen, geen belastinggeld, gewoon een goede regeling om de relatie goed te houden.
 
Bekijk het breder 
Forens word je dus samen en het vraagt enige creativiteit om dat goed met elkaar te regelen. Als projectleider van het Kenniscentrum Werk & Vervoer van de vakbonden initieer ik nu drie jaar lang namens werknemers projecten in bedrijven en aan cao-tafels om slim werken en slim reizen mogelijk te maken. Die projecten variëren van invoering van Het Nieuwe Werken en goede thuiswerkregelingen tot het stimuleren van openbaar vervoer en fiets.
 
Eén van de lessen die ik in die projecten heb geleerd is dat het alleen werkt als werkgever en werknemer allebei het belang zien. Dat het geen gunst is van de werkgever omdat de werknemer zo nodig zijn kinderen naar school wil brengen. En ook geen lijdzaam volgen van de werknemer omdat de werkgever zo nodig wil bezuinigen op reiskosten. Er moet een moment aan de lunchtafel zijn dat je tegen elkaar zegt: maar dat kan toch veel slimmer? Hoe gaan we dat nou eens goed met elkaar regelen?
 
Werkgever, denk mee 
Nu de plannen van de Kunduz- of wandelgangencoalitie boven de markt hangen, zie ik een vervelend neveneffect. Ik spreek met werkgevers die met mij mee verzuchten dat deze plannen het leven niet gemakkelijker maken. Maar die dan opgelucht constateren dat het uiteindelijk niet hun probleem is. Hun werknemers worden immers belast en niet zij. Jammer dat zo’n flexibel reispotje niet meer gevuld kan worden en dat ze niet meer collectief ov-kaarten kunnen inslaan maar ja, daar kunnen ze weinig aan doen. De werkkostenregeling is immers al lang gevuld met de kosten van het zakelijk verkeer.
 
Gelukkig zijn er ook goede uitzonderingen. Maar het uitgangspunt dat deze bezuiniging in eerste instantie een probleem van werknemers is, draagt niet erg bij aan het enthousiasme om samen naar goedkopere en groenere manieren van reizen en werken te zoeken.
 
Slimme oplossingen om goede forensen te behouden
Mijn oproep aan een nieuw kabinet zou daarom zijn: respecteer dat zowel woon-werkverkeer als zakelijk verkeer zaken zijn waar werkgevers en werknemers samen uit moeten komen. Zorg dat er (fiscale) ruimte blijft om maatwerk afspraken te maken. Belast de kilometers, maar niet de forens. Urgenter is mijn oproep aan werkgevers. Ga niet achterover leunen. Blijf met ondernemingsraden en vakbonden zoeken naar slimme manieren om wel te vergroenen, maar niet je goede forensen te verliezen!

Deze blog is ook verschenen op www.reiskostenblog.nl op donderdag 7 augustus 2012




Lees ook

Archief

Herverdelen van loon over je loopbaan: levensloop, maar dan beter
Michel Donners
22 mei 2018

De A van a-advies
Geert-Jan Hendriks
26 sep 2016

Pensioenfondsfusies op de Malediven
Joost Borm
11 apr 2016

Investeren in werkplezier loont!
Marieke van Essen
7 jan 2016

Wie is verantwoordelijk voor werkplezier?
Lisette Douw
27 okt 2015

Medezeggenschap op basis van huwelijkse voorwaarden?
Marieke van Essen
8 jul 2015

Het doolhof van werkloosheid en het SER-advies
Karlien Haak
20 apr 2015

Mijn verjaardag is een feestdag
Lisette Douw
5 mrt 2015

Collega’s met karakter
Karlien Haak
28 jan 2015

Een verandering van tijdperk
Mirjam Wildekamp
15 okt 2014

De harde werkelijkheid?
Karlien Haak
25 jun 2014

Bekijk oudere blogs
Bouwtopia
Mirjam Wildekamp
6 mei 2014

De organisatie als lean mean fighting machine?
Marieke van Essen
28 apr 2014

Bezigheidstherapie voor de intellectueel
Karlien Haak
31 mrt 2014

Kwaliteit van de arbeidsrelatie in de knel
Wilco Brinkman
18 mrt 2014

Regering kiest voor statische wijziging: de gemiste kans van het nieuwe fiscale pensioenkader 2015
Joost Borm
10 feb 2014

In de schijnwerpers: het fundament van een succesvolle organisatie
Marieke van Essen
24 jan 2014

Goede voornemens van een poldervernieuwer
Karlien Haak
7 jan 2014

Arbeidsmigratie
Mirjam Wildekamp
12 dec 2013

Jong versus Oud
Marieke van Essen
30 okt 2013

De hippe polder
Karlien Haak
14 okt 2013

Nieuw evenwicht in de doe-democratie
Mirjam Wildekamp
20 sep 2013

Discussie over doorgeschoten flexibele arbeid is doorgeschoten
Wilco Brinkman
30 jul 2013

Bekijk oudere blogs
HRM afschaffen bij gemeenten?
Marieke van Essen
4 jul 2013

Menselijke waardigheid
Mirjam Wildekamp
21 jun 2013

De trucker anno 2013: ver van huis en in zijn sas?
Karlien Haak
27 mei 2013

Een nieuw tijdperk zonder managers?
Marieke van Essen
9 mei 2013

Sociaal akkoord en de blinde pensioenvlek
Joost Borm
17 apr 2013

Weer bij mamma wonen ofwel 'Heimwee naar het oude werken'
Karlien Haak
22 mrt 2013

Pas op voor de VUT!
Wilco Brinkman
18 mrt 2013

Andere tijden….
Ton de Korte
12 mrt 2013

De nieuwe balans tussen flex en zeker
Mirjam Wildekamp
4 mrt 2013

Vast en flex ontmoeten elkaar op de werkvloer
Karlien Haak
25 feb 2013

Win-win in crisistijd
Marieke van Essen
19 feb 2013

‘Wees blij dat je nog een baan hebt!’
Karlien Haak
29 jan 2013

Bekijk oudere blogs
Sociale innovatie: oude wijn in nieuwe zakken ... en dat is prima!
Wilco Brinkman
26 mrt 2012

Waar zijn de helden gebleven?
Karlien Haak
5 mrt 2012

Louis van Gaal in uw pensioenfondsbestuur!?
Joost Borm
28 feb 2012

Wetsvoorstel Flexibel Werken: waar bemoeit de politiek zich mee?
Wilco Brinkman
22 feb 2012

Ambtenaar, hoe houd je het vol?
Wilco Brinkman
23 jan 2012

De personeelschef die sociale innovatie te serieus nam
Karlien Haak
10 jan 2012

Op jacht
Marieke van Essen
19 dec 2011

Leiderschap: lessen uit de rockmuziek
Wilco Brinkman
14 nov 2011

Wisselende contacten
Karlien Haak
24 okt 2011

Flexibel werken
Marieke van Essen
21 sep 2011

Verlangen naar de reproman
Karlien Haak
5 sep 2011

Latte-mama's en iPad-papa's
Chantal Nijhuis
22 aug 2011

Bekijk oudere blogs
Een zwembad voor iedereen
Bram de Klerck
16 aug 2011

Op de camping
Michel Donners
10 aug 2011

Een goed gesprek
Marieke van Essen
26 jul 2011

Eindelijk rust
Karlien Haak
20 jul 2011

Zou Johnny Hoogerland ook zelf zijn Persoonsgebonden budget kunnen aanvragen!?
Joost Borm
18 jul 2011

2+ of 3-
Bram de Klerck
27 jun 2011

De Wet van de reisleider: sleutel voor vernieuwing van arbeidsvoorwaarden
Wilco Brinkman
20 jun 2011

Steuntje in de rug
Marieke van Essen
7 jun 2011

Nieuw werken
Karlien Haak
30 mei 2011

Life is calling
Joost Borm
24 mei 2011

Doorgaan
Chantal Nijhuis
16 mei 2011

De cao-onderhandelaar: reisleider of hostess?
Wilco Brinkman
9 mei 2011

Op tijd een sigaret
Bram de Klerck
4 mei 2011


< Terug naar blogs



a-advies | vondellaan 80 | 3521 GH Utrecht |
030 - 2620205 |
disclaimer & privacy | cookie-melding