Forensenbelasting Deel 2 ... of hoe wij over onze schaduw struikelden
Het zijn wonderlijke tijden. Zó spring je over je schaduw heen –“kijk allemaal, hoe ver ik kan”- en zó ga je onderuit en zit je een half jaar uit je neus te eten.
Toegegeve: we zijn ons allemaal een hoedje geschrokken. Wij - de happy-few-forensen - die toch iets diverser bleken dan sommigen dachten, wij - de werkgevers - die onze goede krachten van ver al zagen weglopen, wij - de vakbonden - die onze mouwen al opstroopten voor de strijd aan de cao-tafel en wij - de lokale bestuurders - die visioenen kregen van lege dorpen. En dus kwamen we allemaal in actie.
We belden onze vrienden in den Haag om ze te vertellen wat er allemaal mis zou gaan als zij de forensen - niet alleen de automobilist, maar ook die brave treinreiziger - zouden gaan belasten. Gevolg: vier van de vijf partijen bedachten zich en namen dit voorstel niet meer op in hun verkiezingsprogramma.
En dus breekt er een rustige tijd aan om nog eens goed na te denken over wat we ook alweer willen met dat woonwerk- en zakelijk verkeer. Een tijd om creatieve oplossingen te zoeken en slim reizen te bevorderen. Toch? Nou nee. Want aan die slimme oplossingen werkten we al een paar jaar. Als werkgevers, overheden en vakbonden in het platform Slim Werken Slim Reizen, als Kenniscentrum Werk & Vervoer met vakbondsbestuurders aan de cao-tafel, als HR-managers en ondernemingsraden. Die slimme oplossingen waren echter wel gebaat bij enige voorspelbaarheid in de randvoorwaarden. Dat je wist dat dat slimme reisbudget straks nog wel ergens mee gevuld kon worden. Al die creatieve oplossingen zijn nu - minstens tot eind 2012 - van de baan. In de onzekerheid durft niemand knopen door te hakken. Jammer voor een kenniscentrum dat nog tot eind 2012 bestaat om sociale partners hiermee een handje te helpen. Jammer ook voor die visionaire werkgevers die investeerden in goede werknemers. Menig werkgever haakt nu af, omdat hij zich, met de maatregelen van de politiek in het achterhoofd, bedenkt dat woonwerkverkeer wellicht toch een privéaangelegenheid is waar je je niet al te veel mee moet bemoeien. Weg innovatie.
Dit is geen betoog tegen het over-je-schaduw-springen. Ik bewonder het lef van partijen om impopulaire keuzes te maken die op de lange termijn onze samenleving leefbaar houden. En ik ben gevoelig voor het argument dat al dat gereis ons milieu wel erg belast. De andere kant is dat als je mensen wilt verleiden tot slimme keuzes, die keuze er wel moet zijn. We gaan niet alles oplossen met thuiswerken. Voor nu een dringende oproep aan demissionaire ministers en missionaire partijen: alsjeblieft, laat ons niet een half jaar aanmodderen aan de cao-tafels. Garandeer ons dat als werkgevers en werknemers slimme afspraken maken ze die niet over een half jaar in de prullenbak hoeven gooien.
Herverdelen van loon over je loopbaan: levensloop, maar dan beter
De A van a-advies
Pensioenfondsfusies op de Malediven
Investeren in werkplezier loont!
Wie is verantwoordelijk voor werkplezier?
Medezeggenschap op basis van huwelijkse voorwaarden?
Het doolhof van werkloosheid en het SER-advies
Mijn verjaardag is een feestdag
Collega’s met karakter
Een verandering van tijdperk
De harde werkelijkheid?
Bekijk oudere blogs
De organisatie als lean mean fighting machine?
Bezigheidstherapie voor de intellectueel
Kwaliteit van de arbeidsrelatie in de knel
Regering kiest voor statische wijziging: de gemiste kans van het nieuwe fiscale pensioenkader 2015
In de schijnwerpers: het fundament van een succesvolle organisatie
Goede voornemens van een poldervernieuwer
Arbeidsmigratie
Jong versus Oud
De hippe polder
Nieuw evenwicht in de doe-democratie
Discussie over doorgeschoten flexibele arbeid is doorgeschoten
Bekijk oudere blogs
Menselijke waardigheid
De trucker anno 2013: ver van huis en in zijn sas?
Een nieuw tijdperk zonder managers?
Sociaal akkoord en de blinde pensioenvlek
Weer bij mamma wonen ofwel 'Heimwee naar het oude werken'
Pas op voor de VUT!
Andere tijden….
De nieuwe balans tussen flex en zeker
Vast en flex ontmoeten elkaar op de werkvloer
Win-win in crisistijd
‘Wees blij dat je nog een baan hebt!’
Bekijk oudere blogs
Triple Criminal
Sinterklaas en het koopklachtpraatje
Pensioen en regeerakkoord: een sportieve uitdaging!
Heeft ‘nieuw werken’ een week nodig?
Onderhandelingen: waar ga ik zitten of staan?
Arbeidsverhoudingen 2020
Van 'win/lose' naar samenwerken
Taskforce Ouderenwerkloosheid: pak de cultuur bij werkgevers en werknemers aan!
Forens word je niet alleen
Bedrijfstakpensioenfondsen & The Flintstones: “Wilma, open this door”!!
Kwaliteit van cao-afspraken valt of staat met naleving
Bekijk oudere blogs
Forensenbelasting Deel 2 ... of hoe wij over onze schaduw struikelden
Trias politica en het ABP
Geen nieuwe vakbeweging? Kansen gemist!
Arbeidsrevolutie
De logica van onbelaste reiskosten
Van visiteren naar volwassen intern toezicht!?
Combinatie werk en privé lastig? Doe er zelf wat aan!
Je ziet door de stickers het bos niet meer!
Draagvlak van cao’s – dilemma’s en oplossingen
Imagostress in de Polder
Zachte pensioenrechten bij een verzekeraar!?
Bekijk oudere blogs
Waar zijn de helden gebleven?
Louis van Gaal in uw pensioenfondsbestuur!?
Wetsvoorstel Flexibel Werken: waar bemoeit de politiek zich mee?
Ambtenaar, hoe houd je het vol?
De personeelschef die sociale innovatie te serieus nam
Op jacht
Leiderschap: lessen uit de rockmuziek
Wisselende contacten
Flexibel werken
Verlangen naar de reproman
Latte-mama's en iPad-papa's
Bekijk oudere blogs
Op de camping
Een goed gesprek
Eindelijk rust
Zou Johnny Hoogerland ook zelf zijn Persoonsgebonden budget kunnen aanvragen!?
2+ of 3-
De Wet van de reisleider: sleutel voor vernieuwing van arbeidsvoorwaarden
Steuntje in de rug
Nieuw werken
Life is calling
Doorgaan
De cao-onderhandelaar: reisleider of hostess?
Op tijd een sigaret
< Terug naar blogs